Wandeling Vijlenerbos vanuit boscafé/berghut ’t Hijgend Hert

Sedert vorig jaar verkennen we geregeld korte stukken Mergellandroute. Op 20 minuten van huis is het voor ons al vakantie. In Klimmen verandert het landschap van vlak naar glooiing en kan je kilometers ver over akkers en weides turen. We trekken vandaag naar ’t Hijgend Hert in Vijlen (Vaals). Eerst even een kop koffie drinken en dan het Vijlenerbos in. Het levert alvast onderstaand surrealistisch plaatje op (dat krijg je ervan als je niet wilt blijven stilstaan om een foto te trekken…)

We besluiten om de groene route te volgen, die ons dwars door het bos voert, met af een toe een blik op de weids uitgestrekte omgeving. We komen opvallend veel bizar gegroeide/vergroeide bomen tegen, waaronder eentje met de armen in de lucht die lijkt te zeggen: Nee, niet schieten!’ of ‘Kom hier, dan krijg je een knuffel’! Eekhoorntjes rennen de bomen in. We ontdekken bovendien verschillende holletjes tussen de boomwortels. Dat moeten wel noot-uitgangen zijn! 🙂

We wandelen door het Holsetterbos (het laatste oorspronkelijke hakhoutbos van Nederland) en komen op de terugweg langs twee grafheuvels uit de bronstijd. Nou ja, we hopen tenminste dat we op de terugweg zijn naar het boscafé want we komen onderweg een boel hopeloos verdwaalde wandelaars tegen: er staan enkel groen/rood/blauw geverfde paaltjes, zonder enige aanwijzing welke richting de juiste is. We maken ons niet al te veel zorgen, we komen onderweg genoeg volk tegen.  ‘Als we achter twee uur niet in de berghut zijn, kom je ons maar even zoeken hé…’

 

Ja hoor, we zijn terug bij ’t Hijgend Hert aangekomen. Even genieten van een lekkere kaas- en vleesplank, terwijl Rune de kinderboerderij verkent.

 

 

Rune maakt ondertussen deze prachtige foto’s. Ik ben zo trots als een pauw 🙂 Tot een volgende keer!